من وجهة نظر اغلب الناس وليس كلهم ان كتمان السر أفضل من البوح به ، لأن كلمة سر تعني أن .. . شخصا ًقال شيئا لأخر لا يريد البوح به ، و لا يريد لأحد ان يعرفه وان أسوأ ما يتصف به الإنسان هو البوح بأسراره لغير ذوي الثقة ، و يكون الإنسان في أفضل حالاته عندما يكون كاتما لأسراره فلا توجد ضمانات كافية لكتم الأسرار من قبل الآخرين و في قول الشاعر : إذا ضاق صدر المرء عن سر نفسه فصدر الذي يستودع السر أضيق قديما قالوا : " من عرف سرك ، عرف طريقا ليخنقك " فهل تفضلون البوح بالسر ؟؟ أم تفضلون الإحتفاظ به لأنفسكم ؟؟ هل صحيح من عرف سرك عرف طريقاً ليخنقك ؟ هل المقوله صحيحه؟?
السلام عليكم ازيك يا فتومة ماشاء الله مجموعاتك كلها جميلة ومميزة الف مبروك وربنا ينفعنا بيها
بالنسبة بقى لموضوع السر ده بصراحة انا مش بحب اللى يبوح بسرة اولا احنا مانضمنش اللى بنبوح له بالسر حتى لو كنا واثقين فيه مية فى المية من المستحيلات الخل الوفى ليس اننى اشك فى الناس بس الاضمن اذا كان سر مهم او خطير لا ابوح به لاحد الا اذاكنت مثلا عاوزة استشارة او نصيحة اضطر ابوح بس برده فى الحدود يعنى ده رايى ارجو ان تقبليه
بعض الاحيان بحس الانسان انو مخنوق و لازم يحكي لحدا و وقتها ممكن يرتاح كتير و يتابع حياتو بشكل طبيعي دة رأي بس طبعا يكون واثق كل الثقة بالانسان الذى يبوح لة بالسر
اة رأيكم كل واحدة تحكى لنا تجربتها مع الاصدقاء
فى انتظاركم وهل وجدت الصديقة المناسبة ولا لا
قصدك يعنى يا فتومة اذا كنا قلنا اسرار لاصدقائنا بصى بالنسبة ليا انا كنت ساكنة فى مكان معين وبعدين عزلت ورحت مكان تانى بس فى بيتنا القديم كنت مبسوطة جدا وليا اصحاب كتير بيحبونى ولانى كنت طفلة ماكنش عندى اسرار ولا كنت افهم يعنى ايه اصلا وبعدين لما اتنقلت للبيت الجديد كنت داخلة 3 اعدادى وكنت حاسة انى وحيدة ماليش حد خاااااااااااااالص لا صاحبة ولا جار ولا اى حد وده اثر عليا فى دراستى وجبت مجموع مش حلو اوى اه دخلت ثانوية عامة بس ماكنتش فى مستوايا انا كنت شاطرة جدا وبطلع الاولى على المدرسة لحد ما قابلت واحدة حبيبتها جدا وحسيت انها اختى واتصاحبنا على بعض انا مش عاوزة امدح فى نفسى بس كنت بحبها اكتر من نفسى لدرجة انى كنت بقسم معاها اكلى ومصروفى ولو كانت بتطلب اى حاجة كنت بحاول اعملها باى طريقة لدرجة انها مرة كانت عاجباها جيبة وماكنتش قادرة تجيبها بعت دهب من عندى عشان اجيبهالها ساعات لما بفكر بقول ان ده هبل وانى ماكنش المفروض ابالغ كدة فى حبى لانى ماكنتش بلاقى حد بيعمل كدة او هى بتعمل معايا اللى انا بعمله معاها بس انا ساعتها ماكنتش بفكر هى بتعمل كدة ولا لا بس المهم انى كنت بحكلها عن كل حاجة كفضفضة بس دلوقتى حاسة انى مش عاوزة اكلم حد ومش عاوزة اشارك حد مشاكلى لانى حاسة انى بكدة ابقى بتقل عليهم او اشغلهم وانا مش بحب ابقى تقيلة على حد عمرى لدرجة انى عمرى ماستلفت من حد قرش
يا خبر انت طيبة اوى دة ما ينفعش فى الزمن دة
مش انا قلتلك يا فتومة انا دلوقتى ساعات بقول انا ماكنش ينفع اعمل كدة بس انا من النوع اللى لما بحب حد بحبه اوى وببقى عاوزة اسعده واخليه مش عاوز حاجة باى طريقة بس لقيت ان الناس مش كدة وحسيت ان العيب فيا انا اللى فاكرة الناس ملايكة وان كلهم بيحبو بعض ولما حد يتصاحب على حد مابيبقاش عاوز منه حاجة بس لقيت حاجة تانية خالص لما قابلت ناس كتير واتعرفت على ناس اكتر وبعد ماكنت ماعنديش اصحاب خالص غير واحدة بقيت مش ملاحقة على الاصحاب خصوصا لما دخلت الكلية وبقيت مش عارفة ارضى مين ولا مين كل واحدة عاوزانى اقعد معاها واروح واجى معاها فعرفتهم ببعض عشان كلنا نمشى ونقعد مع بعض ومازعلش حد اما بقى بالنسبة انى اخد صديقة احكلها على كل اسرارى فدى بقى محصلتش انا كن النوع الكتومة احب اسمع اصحابى اوى واحل لهم مشاكلهم وهما بيتحايلو عليا عشان اقولهم على اللى مضايقنى لو فيه مشكلة ماكنتش برضى اقول لدرجة انهم اعات كانو بيزعلو منى ويفتكرو اننا مش بثق فيهم بس انا ماكنتش بفكر كدة انا مش بحب اوجع دماغ حد بمشاكله لانى كنت مفكرة انه بيقعد شايل همى زى مانا كنت بشيل هم اصحابى واحس انها مشاكلى بس لما لقيت ان انا بس اللى هبلة قلت خلاص طالما هم مش بيهمهم اقولهم ليه او اشغل وقتهم وبالهم ليه وبكتم فى نفسى مع انى اجتماعية وبحب الناس وبحب اتكلم معاهم بس بحب اسمع اكتر ما اتكلم انا اتربيت انى مابقاش تقيلة على حد بابا وماما ربونى على كدة انى ماتقلش ى زيارة او استلف من حد حاجة لدرجة انى ساعات ببقى مثلا نسيت الاسكتش بتاعى وانا فى الكلية والدكتور بيقول حاجة مهمة عاوزة اكتبها ماكنتش بستلف من حد ورقة عشان ماتقلش عليه واخليه يقطع من الاسكتش بتاعه معلش انا طولت عليكى معرفش ايه اللى خلانى الك اللك ده كله معلش اعذرينى
ايه ده انتو مصريات أنا عاوزه ترحيب يهز الأرض
