تويت
النهاردة كان أخر يوم دراسة لية فى الكلية, اليوم اللى بحلم بيه من أول يوم بدأت دراسة,من وأنا عمرى 4 سنوات, يعنى من16 سنة تحديدا.
جه اليوم اللى كان بيداعب خيالى فى كل سنة دراسية بتمر عليه بذكرياتها الحلوة مع الأصدقاء و ذكرياتها الصعبة أحيانا من توتر امتحانات و خوف و قلق و كنت دايما بقول فى نفسى (أمتى يجى اليوم اللى أخلص فيه دراسة و أرتااااااح)..و أهه جه اليوم اللى كنت بتمناه..
النهاردة كان عندى أخر امتحان فى الكلية, كنت مفكرة انى هخرج من الامتحان سعيدة انى هبقى حرة بقى و العب برحتى
, أينعم كنت سعيدة أن الامتحان كان حلو بس و أنا بتجول أخر جولة فى الكلية حسيت أحساس رهيب و أنا بفتكر مع زملائى أحوالنا من 4 سنين, كنا أزاى و بقينا أزاى, من سابنا و سافر و مين أتجوز, كام مرة حصلت خلافات و كام مرة ضحكنا من قلبنا و كام مرة حلمنا و كام مرة حسينا أننا فعلا سعداء..
خدنا جولة فى كل ركن فى المكان, هنا ياما قعدنا نرغى مع بعض, و هنا كنا بنحب نذاكر, و هنا كان المكان اللى كنا دايما بنتوقع اننا نلاقى بعض فيه حتى لو مش متفقين, كل مكان لينا فيه أكتر من ذكرى سعيدة, كل شخص شغال هنا من هيئة تدريس و عاملين لينا معاهم مواقف.. معقول فجأة كدة هلاقى نفسى بصحى من النوم مش باجى هنا؟, أينعم كلنا طبعا كنا متوقعين اليوم ده بس عمرى ما توقعت أن الفراق صعب للدرجة دى .. ياااااااه, ده على كدة العمر قصير قوى!!
4 سنين فاتو هوا كأن كان لسه أمبارح أول يوم ليه هنا...
طبعا كل مرحلة ليها حلاوتها بس دى فعلا أكتر مرحلة أستمتعت فيها فى حياتى و حسيت فعلا أن أحلا حاجة فى الدنيا هى الصحبة الكويسة فى المكان الكويس..
مش قادرة أوصفلكو أد ايه كل الناس اللى قابلتهم هنا كانو ايه بالنسبالى, طيبة القلب تلاقيها, المرح تلاقيه, الاجتهاد كمان تلاقيه,و كمان الوقوف جنب بعض فى الأزمات, كل حاجة بجد...
الحمد لله على كل شىء
أتمنى ان شاء الله أن المراحل اللى جاية فى حياتى تكون حلوة كدة
و دمتم سالميييين
جه اليوم اللى كان بيداعب خيالى فى كل سنة دراسية بتمر عليه بذكرياتها الحلوة مع الأصدقاء و ذكرياتها الصعبة أحيانا من توتر امتحانات و خوف و قلق و كنت دايما بقول فى نفسى (أمتى يجى اليوم اللى أخلص فيه دراسة و أرتااااااح)..و أهه جه اليوم اللى كنت بتمناه..
النهاردة كان عندى أخر امتحان فى الكلية, كنت مفكرة انى هخرج من الامتحان سعيدة انى هبقى حرة بقى و العب برحتى
, أينعم كنت سعيدة أن الامتحان كان حلو بس و أنا بتجول أخر جولة فى الكلية حسيت أحساس رهيب و أنا بفتكر مع زملائى أحوالنا من 4 سنين, كنا أزاى و بقينا أزاى, من سابنا و سافر و مين أتجوز, كام مرة حصلت خلافات و كام مرة ضحكنا من قلبنا و كام مرة حلمنا و كام مرة حسينا أننا فعلا سعداء..خدنا جولة فى كل ركن فى المكان, هنا ياما قعدنا نرغى مع بعض, و هنا كنا بنحب نذاكر, و هنا كان المكان اللى كنا دايما بنتوقع اننا نلاقى بعض فيه حتى لو مش متفقين, كل مكان لينا فيه أكتر من ذكرى سعيدة, كل شخص شغال هنا من هيئة تدريس و عاملين لينا معاهم مواقف.. معقول فجأة كدة هلاقى نفسى بصحى من النوم مش باجى هنا؟, أينعم كلنا طبعا كنا متوقعين اليوم ده بس عمرى ما توقعت أن الفراق صعب للدرجة دى .. ياااااااه, ده على كدة العمر قصير قوى!!
4 سنين فاتو هوا كأن كان لسه أمبارح أول يوم ليه هنا...
طبعا كل مرحلة ليها حلاوتها بس دى فعلا أكتر مرحلة أستمتعت فيها فى حياتى و حسيت فعلا أن أحلا حاجة فى الدنيا هى الصحبة الكويسة فى المكان الكويس..
مش قادرة أوصفلكو أد ايه كل الناس اللى قابلتهم هنا كانو ايه بالنسبالى, طيبة القلب تلاقيها, المرح تلاقيه, الاجتهاد كمان تلاقيه,و كمان الوقوف جنب بعض فى الأزمات, كل حاجة بجد...
الحمد لله على كل شىء
أتمنى ان شاء الله أن المراحل اللى جاية فى حياتى تكون حلوة كدة
و دمتم سالميييين
[
تعليق